αναβολη / Ψαχούλα Αλίκη

Δώδεκα φωτερές αγκίδες
θα μου τσιμπούν τα δάχτυλα,
και αμέτρητοι μουσικοί αποσπερίτες
θα κρύψουν τη στρογγυλή μου Κόρη.
Ο δρόμος είναι ακόμα εδώ,
κι εγώ ξεπαγιάζω
γιατί δέ ζώνομαι το γκρίζο του αμπέχωνο.
Ξέρω πως στην τελευταία στροφή
θα πιαστώ από παγκάκι ημίκρημνο
μα σκιάζομαι από το διάστικτο πρωθύστερο.
Εδώ με αιδώ
σε ομόηχο ράπισμα.