(Έδεσε σφιχτή κοτσίδα)

Έδεσε σφιχτή κοτσίδα, τα μακριά της μαλλιά
Και βούτηξε για να τα πνίξει…
Μα, αυτά λύθηκαν, έγιναν τρίχα και κουπί
Και βγήκαν ολοζώντανα στην επιφάνεια
μαζί με τα χτένια της θάλασσας
Χυτά, σαν αποχτενίδια που έπεσαν από του Ήλιου την κόμη
την ώρα που το απομεσήμερο τον χτένιζε για να κατηφορίσει…
Όταν το κύμα ξεβράσει το λαστιχάκι της,
εκείνη θα ξέρει πια,
πως τα μακριά μαλλιά μπορείς να τα δέσεις
σε θάλασσες και σε στεριές,
αλλά μάταιο να προσπαθείς να τα πνίξεις...

Και πως η φωτιά που σε καίει
Και αμφίβια είναι
και… δεν έχει μαλλιά…