Παξών

Άφηνε πίσω του το δρόμο
όπως η βροχή τις σταγόνες στις φυλλωσιές
και η γιαγιά τα παραμύθια στο μαξιλάρι

φωνές κι επιφωνήματα κινούνταν
χρυσόψαρα στη διάφανη γυάλα της πόλης

γυναίκες με βιολοντσέλα για σκελετό
συνάρπαζαν την αταξία των στενών δρόμων
και την ευθυμία των σκοτεινών εσοχών

και τα ταξίδια ασύντακτες βυθομετρήσεις είναι

έφτασε ξημερώματα στη δύσβατη ράχη μια ερώτησης
και γκρεμίστηκε στην απότομη χαράδρα της απόκρισης
με την ηχώ ενός αναφιλητού για μαρτυρία