Ένας δρόμος η γειτονιά

"Ένας δρόμος η γειτονιά, δεν ξεχωρίζει αν δεν ξέρεις/ φτωχοί, πλούσιοι, μόνοι, ερωτευμένοι, ταπεινωμένοι , επιπόλαιοι/ που και που γεννιέται ένα άστρο, μικρό, μεγάλο ίσως/ μα φεύγει πάντα ψηλά και εμείς το ψάχνουμε, στη νύχτα/ μόνο μανάδες, ακόμα και σήμερα, φωνάζουν στα παιδιά/ όσα, ανάμεσα σε φορτηγά και τσιμέντο, παίζουν με τα όνειρά τους/ τραυματισμένα χρόνια, ξεναγούνται στις σκέψεις μας, απολογούνται/ ποτέ δεν ήταν σύμφωνη η ζωή μας, με τα διαμερίσματα, τους ορόφους/ ένα ασανσέρ η διάθεση και επανέρχεται, σε μια ουτοπία/ οι εξελίξεις δεν έχουν χώρο για όνειρα κι εμείς τα κρύβουμε/ ίσως αργότερα μεγαλώσουν και μας δοθούν απλόχερα, ίσως."