Η ψυχή μου μου μίλησε

Η ψυχή μου με ορμήνεψε και με βεβαίωσε
Ότι δεν είμαι πιο ψηλός από τον πυγμαίο
Ούτε πιο κοντός από τον γίγαντα...
Πριν από αυτή τη μέρα έβλεπα την ανθρωπότητα
Σαν δυο ανθρώπους,
Τον ένα αδύναμο που τον κορόιδευα ή τον λυπόμουν
Και τον άλλο ισχυρό που είτε τον ακολουθούσα
Ή του αντιστεκόμουν επαναστατικά
Αλλά τώρα ξέρω ότι πλάστηκα από την ίδια σκόνη
Που πλάστηκαν όλοι οι άνθρωποι,
Ότι τα στοιχεία μου είναι τα στοιχεία τους
Κι ο εσωτερικός μου εαυτός είναι ίδιος με το δικό τους.
Ο αγώνας μου είναι ο αγώνας τους και το προσκύνημά τους το δικό μου.
Αν οι άλλοι κάνουν παραβάσεις κι εγώ είμαι παραβάτης,
Αν καλοπράττουν, τότε κι εγώ μετέχω στην καλή τους πράξη.
Όταν υψώνονται, υψώνομαι κι εγώ μαζί τους
Αν ξεμένουν πίσω κι εγώ μαζί τους, συνοδός τους.

Η ψυχή μου με ορμήνεψε και με δίδαξε να βλέπω πως το φως
Που κουβαλάω, δεν είναι δικό μου φως,
Ότι το τραγούδι μου δεν πλάστηκε μέσα σε μένα
Γιατί, αν και ταξιδεύω με το φως, εγώ δεν είμαι το φως
Και αν είμαι το λαούτο δεμένο με χορδές,
Εγώ δεν είμαι ο λαουτιέρης.

Η ψυχή μου με ορμήνεψε, αδελφέ μου, και με φώτισε.
Και συχνά η ψυχή σου σε ορμήνεψε και σένα και σε φώτισε.
Διότι εσύ είσαι σαν και μένα και δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσά μας,
Μόνον που εγώ μιλώ για όσα είναι μέσα μου
Με λόγια που άκουσα στη σιωπή μου
Κι εσύ φυλάς όλα όσα είναι μέσα σου
Κι η φύλαξη σου αυτή έχει αξία
Τόση όση κι η δική μου πολλή ομιλία.