Εδώ και ώρα

"Εδώ και ώρα, ξεσκονίζω σκέψεις μου/ παγιδευμένες, σε ράφια, συνειδήσεις/ αντιμέτωπες, με φαντάσματα, εγωισμούς/ λίγες αλήθειες μακρινές, αδόκιμα δοσμένες/ με περιμένουν για καφέ, χαλάρωση/ ήρθε η ώρα να μιλήσουμε, καρδιά μου/ όμως, αποφεύγεις μια ματιά/ με διαστρεβλώνεις πάλι, αντιστέκεσαι/ ως πότε θα μιλάς με ψέματα, όταν κρατάς αλήθεια/ πληγώνεις και πληγώνεσαι, σε έχασα/ μια νότα σε κερδίζει, όσο πάλι μακριά μου δίνεσαι/ απρόσεκτα φωνάζω, λίγο περισσότερο, φτάνει!/ μα στάσου δεν πρέπει να κυλιστείς, είναι η γύμνια ξένη ενοχή/ μα τι λέω τώρα, τέτοιο ρίγος είχα, όταν σε πρωτογνώρισα/ κράτα καρδιά μου τη φωτιά, είσαι αλήθεια και φως, δώσε κι ένα ψέμα, ήταν ωραία εποχή."