Ίσως αργά..

Στο μεταίχμιο μεταξύ δυνατού και αδύνατου
ψάχνω λύσεις για την αναποδογυρισμένη ζωή..
Σιωπηλή ανάγνωση του θανάτου..
ξαστοχά τις μνήμες από τον καιρό της ευτυχίας..
Ο αγώνας της ψυχής ξεκινά με κροταλιστά βήματα…
Κατάστηθα με δέρνει μια ανίατη εμμονή…
σαν να είμαι ο μόνος μυχός του κόσμου…
Ψάχνω την ενική αρχή της ύπαρξης..
δεν τα καταφέρνω..
Πάντα στην εικόνα βρίσκονται πολλά πρόσωπα..
θεοί και άνθρωποι...
χορεύουν κάνοντας περιφορά γύρω από τον ήλιο..
χύνοντας δαιμονισμένα μαχαίρια στο αίμα μου..
Κι εγώ με ένα πικρό αλίμονο και μια ουλή στα χείλη..
καταλαβαίνω πως η γνώση για λυτρωμό ήρθε πολύ αργά…