Κρατούσα το βλέμμα σου

"Κρατούσα το βλέμμα σου/ όχι ως παραχώρηση, αλλά ως αγάπη/ δεχόμουν τέτοιο πόλεμο/ από τις ευθύνες και τις ανάγκες μου/ μα πάντα δυστυχούσα, σε αυτό το διάλογο/ ανίατος, διεφθαρμένος, ξένος/ από την εικόνα σου, τη σιωπή σου/ όταν καλούσες, πάλι έφευγα/ ερχόμουν μαζί σου, στο αδιέξοδο/ καμία ευθύνη στον έρωτα/ μόνο φτηνές συνέπειες, η καθημερινότητα/ δάσκαλος ο αμαθής, δασκάλα η χαρά/ κι ο κόσμος, ταγμένος στις ανασφάλειες/ μέχρι το τέλος του, τι κρίμα αργεί πάντα.