K ό λ π ο ς

Νεκροί ! Νεκροί ! Νεκροί !
Γέμισαν πάλι χιλιάδες νεκρούς οι δρόμοι
κι η θάλασσα,
κι η έρημος,
ποτάμια το αίμα στην άνυδρη ψυχή μας
ίσα-ίσα για να πιει η φτωχή παπαρούνα
της χαμένης ειρήνης
και να υψώσει την απελπισία της
στο φουρτουνιασμένο μας στήθος..
Ως πότε θα δέρνονται οι καιροί στα πέλαγα
ως πότε θα χάνονται οι άνθρωποι
ως πότε θα βουλιάζει η καρδιά
χωρίς μια στάλα αυτογνωσίας.
Τόση άδικη μοίρα
γι' αυτό το καταπληγωμένο γένος
ως πότε
ως πότε.