Σε ξυπνά η στιγμή

Σε ξυπνά η στιγμή μπροστά σε μιαν Άνοιξη.
Οι μυρωδιές και τα χρώματά της
πανηγυρίζουν την απόδρασή τους
από τα δεσμά του Χειμώνα…
Ενός Χειμώνα
που ποτέ δεν θα καταφέρει να πείσει
πως το γκρίζο του,
σαν κάγκελα σε μπαλκόνι,
προστάτεψε τη σπατάλη
και το χαράμι του Ωραίου…

Αυτός, ο έρμος ο Χειμώνας!
Εκτελώντας το χρέος του να προλάβει το κακό
αιωνίως, θα χρεώνεται δεσμοφύλακας
της γοητείας του ρίσκου…

Κι εσύ, έρμη Άνοιξη!
Άτακτο νήπιο,
δεν λες να σταματήσεις ν’ ανεβαίνεις
σε μπαλκόνια και να χοροπηδάς…