"Ξεκινούσε μια σκέψη/ μα πάλι, πισωγύριζε/ δεν ήξερε αν είχε θέση/ σε
ένα τραπέζι ευνούχων/ κατακρεουργημένων, από μια συμπάθεια/ σε μια
εύκολη ζωή/ και ένα αργό θάνατο/ επιπόλαια έσπευδε να δώσει/ κάθε καλό,
που κέρδισε/ σε μια γιορτή συναισθημάτων/ μα πάλι, τι να δώσεις/ στην
τόση ευτέλεια/ ήταν ντροπή, να αφήνεις συναισθήματα/ να πλακώνονται από
πέτρες και πατήματα/ αυτά μας σκότωναν/ κάθε μέρα, κάθε εποχή/ ήταν και
το αύριο/ μια συνήθεια, μια στόχευση/ μιας αδυναμίας στις κινήσεις μας/
μα ευτυχώς από αυτό/ ξεκινούσε μια σκέψη."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου