Ξάγρυπνος νους

Απόψε ο νους ξάγρυπνος,
να τρέχει,πότε ατιθασος,
πότε καρτερικός,
να αφήνει στα χείλη
πλατύ χαμόγελο
σαν ακούμπα στο πρόσωπό σου.
Είναι το χάδι που νιώθει
αγγίζοντας το χέρι
σου. Κάθε στιγμή,που
αφουγκράζομαι
την θωριά σου, αέρινη,
μέσα σε αραχνοΰφαντα
πέπλα, πότε να μαδάς
ένα πανέμορφο τριαντάφυλλο,
η ακόμη,να ανοίγεις το
παράθυρο,να υποδεχτείς
τον ήλιο, σαν κάλεσμα,
στην αιωνιότητα του
έρωτα.Ο ήλιος των ματιών
σου, χαρίζει υπέρτατες
έλξεις,που, μαγεμένος στην
αύρα του κορμιού σου,
αναπολώ.Και είναι ο νους
τρέχει κοντά σου,
να αρπάξει κάθε ρανίδα
της νιότης .Απλέρια πέπλα
τα όνειρα, μέσα στην
μαγεία της νύχτας,να
σκεπάσουν τα ένστικτα.
Και εσύ, εκεί, μέσα βαθιά στην
ουσία της σκέψης,
ύπαρξη παντοτινή.