"Πάλι έκλεινες, σε ένα συναίσθημα/ από εκείνα, τα απλά/ όσα αδιάβαστο,
σε κρατούσαν/ σε μια εξάρτηση, ένα ατύχημα/ διαρκείας και συμπάθειας/ κι
όμως το άπλωνες/ ευλαβικά, μέχρι τον ορίζοντα/ όσο κι αν πληγές,
γεννούσαν άλλες/ αφήνοντας ανέπαφη, μια ζωή/ μακριά, όσο μια καρδιά/
ήταν περίεργα τα χρόνια/ τόσο περίεργα κι ανυπόφορα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου