Τα τραγούδια του δίσκου:
1. Αόρατο δίχτυ
2. Ο ντόπιος
3. Πες μου
4. Δεν μπορώ
5. Ρίξε φλόγα
6. Ήρθε ένας μάγος
7. Βόσπορος
8. Της Κυριακής τα όνειρα
9. Ήλιος του Αλωνάρη
10. Πέρασα χθες
11. Φυσάει θεός
12. Μυστικά και ήσυχα
========================================================================
Αόρατο δίχτυ
Έρχομαι απ' της σιωπής
τα απόκοσμα τα μέρη
κι είδα την πνοή της Γης
να φιλιέται με τ' αγέρι...
Φέρνω πέντε αναπνοές
απ' την άγια ένωσή τους,
δυο απ' αυτές για να με θες,
τρεις να καίγεσαι μαζί τους.
Πέρα απ' τα όρια του νου μου,
στον απύθμενο γκρεμό,
το αόρατό σου δίχτυ
ρίξε μου για να πιαστώ.
Το φεγγάρι μίλαγε
όλη νύχτα για τη μέρα
και το φως τού φύλαγε
μία θέση στον αέρα.
Φέρνω πέντε λόγια του,
σώπα να σου τα ψιθυρίσω.
Στα κρυφά κατώγια του
τ' άφαντα να μαρτυρήσω.
====================================================================
ο ντόπιος
Με την παλιά automotrice,
δεκαετίες δεκατρείς,
και μια από μένα,
περνώ τους κήπους σκεφτικός,
Πίσω μου Ελλάδα, Ελλάδα εμπρός,
κι όλα καμμένα.
Ρωτώ έναν ντόπιο στο σταθμό:
- Βρε χριστιανέ μου, τι είναι εδώ;
- Σύνορο ξένο...
Γρήγορα, φύγε γρήγορα,
απ' τις πληγές μας να βγω,
γρήγορα, κάνε γρήγορα,
με τις πληγές μας πονώ.
Αλέξανδρος κι Αδριανός,
κι ανάμεσά τους ποταμός,
δυο αδέλφια ξένα,
Κι από την Ξάνθη μια ξανθή,
νύφη σε άλλον θα δοθεί,
κι όχι σε μένα.
====================================================================
Πες μου ( Στο λιμάνι της Πάτρας )
Βγήκ' ο ήλιος νύχτα στο λιμάνι
και πώς να κοιμηθώ!
Μ' αν τό θέλεις να μπορέσω
στρώσ' τα μάτια σου να πέσω...
Μες στις πρωϊνές εφημερίδες,
τρέχω να κρυφτώ,
σ' είδα όμως, κι ας μη μέ είδες
να χορεύεις στις σελίδες...
Πες μου, πες μου
αν έχω μπει στο αύριο
ή αν επιστρέφω, πες μου,
στις εκβολές του χτες μου.
Η λοξή ματιά του αστυνόμου
μέ κάνει και απορώ.
Ίσως να τού εφάνη, όμως
ύποπτο να είμαι μόνος.
Πέφτει βροχή, δρόμοι καθρέφτες
και μέσα τους γλιστρώ.
Τα όνειρά μου είν' οι φταίχτες,
συλλαμβάνονται σαν κλέφτες...
Πες μου, πες μου
αν έχω μπει στο αύριο
ή αν επιστρέφω, πες μου,
στις εκβολές του χτες μου...
============================================================
Δεν μπορώ
Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.
Με γλυκό κρασί θα γίνω
αργοναύτης να 'ρθω να σε βρω.
Να σε ανταμώσω λίγο
στης ψυχής μου το βυθό.
Δεν μπορώ,ο χειμώνας με πληγώνει,
άλλο πια δεν μπορώ...
Δεν μπορώ,την αυλή μου καίει το χιόνι,
άλλο πια δεν μπορώ...
Είσαι τ' άγγιγμα του ανέμου
που μου ξαφνιάζει το κορμί.
Δε σε χόρτασα ποτέ μου,
όλα ήταν μια στιγμή.
Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.
====================================================================
ρίξε φλόγα
Λες ότι βαθιά με πίστεψες
λέω πως δε με κατάλαβες
την αγάπη μου μετάλαβες
Ρίξε φλόγα κάψ' τα λόγια
εγώ που ξέρω από φωτιές
για προσάναμμα ρίχνω δυο ευχές
Σ' έφερε η βροχή που κύλησε
μες στης νύχτας το λαμπάδιασμα
και του φεγγαριού το άδειασμα
Ρίξε φλόγα κάψ' τα λόγια
εγώ που ξέρω από φωτιές
για προσάναμμα ρίχνω δυο ευχές
=============================================================
Ήρθε ένας μάγος
Ήρθε ένας μάγος που έβγαζε ήλιους απ' τα μανίκια
κι απ' το καπέλο του έπεφταν νησιά
έκλεισε μες στη χούφτα σου θαλασσινά χαλίκια
άνοιξες και πέταξαν πουλιά
Κι έγινα κι εγώ ένα λαμπάκι πάνω απ' την υδρόγειο
φεγγάρι να βουτήξω στη Μεσόγειο
Ύστερα ο μάγος έσπασε δυο γυάλινα ποτήρια
κι έφτιαξε από τα θρύψαλα νερό
θα κόβεσαι είπε αν μόνη σου το ακουμπάς στα χείλια
θα ξεδιψάς αν πίνετε κι οι δυο
Κι έγινα κι εγώ ένα λαμπάκι πάνω απ' την υδρόγειο
φεγγάρι να βουτήξω στη Μεσόγειο
=================================================================
Βόσπορος
Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες
φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές
κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές
Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει
και στα καντούνια μέσα σε γυρνά
η Πόλη μια παλιά αγαπημένη
που συναντάς σε ξένη αγκαλιά
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου
Την βρήκα στις στροφές των ποιημάτων
με τις βαριές χανούμισσες να ζει
και ρίχνω μες στο στόμα των αρμάτων
την κούφια μου αλήθεια τη μισή
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου
==============================================================
Της Κυριακής τα όνειρα
Τυχαία λέει σε συναντώ,
στου ονείρου μου τους δρόμους,
σαν ορκισμένο αερικό,
μου είπες -σ' αγαπώ.
Της Κυριακής τα όνειρα, ζουν ως το μεσημέρι,
σαν παίρνει το απόγευμα, κανένα τους δε βγαίνει.
Σάββατο βράδυ να εύχεσαι, σαν πέφτεις και κοιμάσαι,
της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι.
Νυχτώνει, φεύγει η Κυριακή,
νυστάξαν οι ελπίδες,
ξαναγυρίζω στη σιωπή,
εκεί που έχεις χαθεί.
=============================================================
Ήλιος του Αλωνάρη
Πώς να χωρέσεις μέσα σ' όρια και μέτρα;
Το κλήμα στρίβεται στο κάγκελο ν' ανέβει...
Ξέρω, στα παιδικά σου όνειρα συνέβη,
να δεις τον γίγαντα που έστυβε την πέτρα.
Παιδί μ' όνειρα θαλασσιά μες στου μυαλού το αμπάρι,
ξετύλιγα τις Κυριακές στην τύχη μια κλωστή,
μεγαλωμένος στους καυτούς τους ήλιους του Αλωνάρη,
έφερνα πρόωρες βροχές και πότιζα τη γη.
Τα πούπουλα που μου 'στρωνε η μάνα μαξιλάρι,
τα κρέμαγα παράσημα σ' αρχηγικές στολές,
ντυνόντουσαν τα γιορτινά στα σύνορα οι φαντάροι,
και στήναν γλέντι αδελφικό με εχθρικές ορδές.
Κι εγώ που παραδόθηκα στον ύπνο να με πάρει,
και πέταξα με τα πουλιά προς τον ωκεανό,
όσα δεν μπόρεσαν να πουν με τις κραυγές οι γλάροι,
σαν εφιάλτες σήμερα μπροστά μου συναντώ.
============================================================
πέρασα χθες
Πέρασα χθες από τη γειτονιά σου
και στάθηκα για μια στιγμή,
η μάνα σου 'τοίμαζε τα προικιά σου
κι όλα θυμίζανε γιορτή
Μη προδοθώ μπήκα στο καφενείο
μα εκεί κερνάγαν το γαμπρό,
με γνώρισαν στο τσούρμο κάνα δυο
και μου 'βαλαν κρυφά να πιω.
Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ,
δεν έχω σώμα ούτε ψυχή
σαν μια συρμάτινη χορδή
θα σπάσω στον καημό σου.
Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ.
Ποια μάγισσα το νου σου έχει πάρει,
ποιοι λόγοι σ' έφεραν εκεί,
το θέλησες ή στο 'χουν επιβάλλει
κάποιοι επιστήθιοι εχθροί.
Μου είπε ο Κωστής φύγε για να μην γίνει,
μην γίνει απόψε μακελειό,
μα αυτή η πληγή, αυτή η πληγή πώς κλείνει
φίλε μου πες μου να σωθώ.
Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ,
δεν έχω σώμα ούτε ψυχή
σαν μια συρμάτινη χορδή
θα σπάσω στον καημό σου.
Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ.
==============================================================
φυσάει Θεός
Τρεις και μισή χαράματα,
λίγες στιγμές θ' αρπάξεις,
να βρεις τα ουράνια ορθάνοιχτα,
να μπεις και να πετάξεις.
Φυσάει Θεός,
φυσάει θεριός,
τις θάλασσες στεγνώνει...
Σ' αυτή την ξέρα,
πώς να ζήσει η μέρα,
γι' αυτό δεν ξημερώνει.
Κι αν τα σημεία ερμήνευσες,
η γνώση δε σε σώνει,
ένα αδέξιο παρελθόν
σε πνίγει, σε θυμώνει.
==============================================================
Μυστικά και ήσυχα
Όπως μυστικά και ήσυχα
οι βροχές μιλούν στα πέλαγα,
να 'μουν προσευχή, να ημέρευα
της ζωής σου τα ανήσυχα.
Για άλλη μια φορά σε βρίσκω μάτια μου,
βγαίνεις απ' τον καθρέφτη,
κι απ' το κελί μου με τραβάς...
Για άλλη μια φορά σε βρίσκω μάτια μου,
βγαίνεις απ' τον καθρέφτη,
και πέφτεις και μαζεύεις τα κομμάτια μου.
Και μπροστά στο τέλος το άγιο,
θα φυλάω ένα πέρασμα,
στων αιώνων το συγκέρασμα,
να σε συναντήσω κι αύριο.
1. Αόρατο δίχτυ
2. Ο ντόπιος
3. Πες μου
4. Δεν μπορώ
5. Ρίξε φλόγα
6. Ήρθε ένας μάγος
7. Βόσπορος
8. Της Κυριακής τα όνειρα
9. Ήλιος του Αλωνάρη
10. Πέρασα χθες
11. Φυσάει θεός
12. Μυστικά και ήσυχα
========================================================================
Αόρατο δίχτυ
Έρχομαι απ' της σιωπής
τα απόκοσμα τα μέρη
κι είδα την πνοή της Γης
να φιλιέται με τ' αγέρι...
Φέρνω πέντε αναπνοές
απ' την άγια ένωσή τους,
δυο απ' αυτές για να με θες,
τρεις να καίγεσαι μαζί τους.
Πέρα απ' τα όρια του νου μου,
στον απύθμενο γκρεμό,
το αόρατό σου δίχτυ
ρίξε μου για να πιαστώ.
Το φεγγάρι μίλαγε
όλη νύχτα για τη μέρα
και το φως τού φύλαγε
μία θέση στον αέρα.
Φέρνω πέντε λόγια του,
σώπα να σου τα ψιθυρίσω.
Στα κρυφά κατώγια του
τ' άφαντα να μαρτυρήσω.
====================================================================
ο ντόπιος
Με την παλιά automotrice,
δεκαετίες δεκατρείς,
και μια από μένα,
περνώ τους κήπους σκεφτικός,
Πίσω μου Ελλάδα, Ελλάδα εμπρός,
κι όλα καμμένα.
Ρωτώ έναν ντόπιο στο σταθμό:
- Βρε χριστιανέ μου, τι είναι εδώ;
- Σύνορο ξένο...
Γρήγορα, φύγε γρήγορα,
απ' τις πληγές μας να βγω,
γρήγορα, κάνε γρήγορα,
με τις πληγές μας πονώ.
Αλέξανδρος κι Αδριανός,
κι ανάμεσά τους ποταμός,
δυο αδέλφια ξένα,
Κι από την Ξάνθη μια ξανθή,
νύφη σε άλλον θα δοθεί,
κι όχι σε μένα.
====================================================================
Πες μου ( Στο λιμάνι της Πάτρας )
Βγήκ' ο ήλιος νύχτα στο λιμάνι
και πώς να κοιμηθώ!
Μ' αν τό θέλεις να μπορέσω
στρώσ' τα μάτια σου να πέσω...
Μες στις πρωϊνές εφημερίδες,
τρέχω να κρυφτώ,
σ' είδα όμως, κι ας μη μέ είδες
να χορεύεις στις σελίδες...
Πες μου, πες μου
αν έχω μπει στο αύριο
ή αν επιστρέφω, πες μου,
στις εκβολές του χτες μου.
Η λοξή ματιά του αστυνόμου
μέ κάνει και απορώ.
Ίσως να τού εφάνη, όμως
ύποπτο να είμαι μόνος.
Πέφτει βροχή, δρόμοι καθρέφτες
και μέσα τους γλιστρώ.
Τα όνειρά μου είν' οι φταίχτες,
συλλαμβάνονται σαν κλέφτες...
Πες μου, πες μου
αν έχω μπει στο αύριο
ή αν επιστρέφω, πες μου,
στις εκβολές του χτες μου...
============================================================
Δεν μπορώ
Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.
Με γλυκό κρασί θα γίνω
αργοναύτης να 'ρθω να σε βρω.
Να σε ανταμώσω λίγο
στης ψυχής μου το βυθό.
Δεν μπορώ,ο χειμώνας με πληγώνει,
άλλο πια δεν μπορώ...
Δεν μπορώ,την αυλή μου καίει το χιόνι,
άλλο πια δεν μπορώ...
Είσαι τ' άγγιγμα του ανέμου
που μου ξαφνιάζει το κορμί.
Δε σε χόρτασα ποτέ μου,
όλα ήταν μια στιγμή.
Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.
====================================================================
ρίξε φλόγα
Λες ότι βαθιά με πίστεψες
λέω πως δε με κατάλαβες
την αγάπη μου μετάλαβες
Ρίξε φλόγα κάψ' τα λόγια
εγώ που ξέρω από φωτιές
για προσάναμμα ρίχνω δυο ευχές
Σ' έφερε η βροχή που κύλησε
μες στης νύχτας το λαμπάδιασμα
και του φεγγαριού το άδειασμα
Ρίξε φλόγα κάψ' τα λόγια
εγώ που ξέρω από φωτιές
για προσάναμμα ρίχνω δυο ευχές
=============================================================
Ήρθε ένας μάγος
Ήρθε ένας μάγος που έβγαζε ήλιους απ' τα μανίκια
κι απ' το καπέλο του έπεφταν νησιά
έκλεισε μες στη χούφτα σου θαλασσινά χαλίκια
άνοιξες και πέταξαν πουλιά
Κι έγινα κι εγώ ένα λαμπάκι πάνω απ' την υδρόγειο
φεγγάρι να βουτήξω στη Μεσόγειο
Ύστερα ο μάγος έσπασε δυο γυάλινα ποτήρια
κι έφτιαξε από τα θρύψαλα νερό
θα κόβεσαι είπε αν μόνη σου το ακουμπάς στα χείλια
θα ξεδιψάς αν πίνετε κι οι δυο
Κι έγινα κι εγώ ένα λαμπάκι πάνω απ' την υδρόγειο
φεγγάρι να βουτήξω στη Μεσόγειο
=================================================================
Βόσπορος
Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες
φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές
κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές
Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει
και στα καντούνια μέσα σε γυρνά
η Πόλη μια παλιά αγαπημένη
που συναντάς σε ξένη αγκαλιά
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου
Την βρήκα στις στροφές των ποιημάτων
με τις βαριές χανούμισσες να ζει
και ρίχνω μες στο στόμα των αρμάτων
την κούφια μου αλήθεια τη μισή
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου
==============================================================
Της Κυριακής τα όνειρα
Τυχαία λέει σε συναντώ,
στου ονείρου μου τους δρόμους,
σαν ορκισμένο αερικό,
μου είπες -σ' αγαπώ.
Της Κυριακής τα όνειρα, ζουν ως το μεσημέρι,
σαν παίρνει το απόγευμα, κανένα τους δε βγαίνει.
Σάββατο βράδυ να εύχεσαι, σαν πέφτεις και κοιμάσαι,
της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι.
Νυχτώνει, φεύγει η Κυριακή,
νυστάξαν οι ελπίδες,
ξαναγυρίζω στη σιωπή,
εκεί που έχεις χαθεί.
=============================================================
Ήλιος του Αλωνάρη
Πώς να χωρέσεις μέσα σ' όρια και μέτρα;
Το κλήμα στρίβεται στο κάγκελο ν' ανέβει...
Ξέρω, στα παιδικά σου όνειρα συνέβη,
να δεις τον γίγαντα που έστυβε την πέτρα.
Παιδί μ' όνειρα θαλασσιά μες στου μυαλού το αμπάρι,
ξετύλιγα τις Κυριακές στην τύχη μια κλωστή,
μεγαλωμένος στους καυτούς τους ήλιους του Αλωνάρη,
έφερνα πρόωρες βροχές και πότιζα τη γη.
Τα πούπουλα που μου 'στρωνε η μάνα μαξιλάρι,
τα κρέμαγα παράσημα σ' αρχηγικές στολές,
ντυνόντουσαν τα γιορτινά στα σύνορα οι φαντάροι,
και στήναν γλέντι αδελφικό με εχθρικές ορδές.
Κι εγώ που παραδόθηκα στον ύπνο να με πάρει,
και πέταξα με τα πουλιά προς τον ωκεανό,
όσα δεν μπόρεσαν να πουν με τις κραυγές οι γλάροι,
σαν εφιάλτες σήμερα μπροστά μου συναντώ.
============================================================
πέρασα χθες
Πέρασα χθες από τη γειτονιά σου
και στάθηκα για μια στιγμή,
η μάνα σου 'τοίμαζε τα προικιά σου
κι όλα θυμίζανε γιορτή
Μη προδοθώ μπήκα στο καφενείο
μα εκεί κερνάγαν το γαμπρό,
με γνώρισαν στο τσούρμο κάνα δυο
και μου 'βαλαν κρυφά να πιω.
Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ,
δεν έχω σώμα ούτε ψυχή
σαν μια συρμάτινη χορδή
θα σπάσω στον καημό σου.
Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ.
Ποια μάγισσα το νου σου έχει πάρει,
ποιοι λόγοι σ' έφεραν εκεί,
το θέλησες ή στο 'χουν επιβάλλει
κάποιοι επιστήθιοι εχθροί.
Μου είπε ο Κωστής φύγε για να μην γίνει,
μην γίνει απόψε μακελειό,
μα αυτή η πληγή, αυτή η πληγή πώς κλείνει
φίλε μου πες μου να σωθώ.
Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ,
δεν έχω σώμα ούτε ψυχή
σαν μια συρμάτινη χορδή
θα σπάσω στον καημό σου.
Μέσα μου έκλαιγε ένα μπλουζ
και εσύ βαφόσουνα στα ρουζ.
==============================================================
φυσάει Θεός
Τρεις και μισή χαράματα,
λίγες στιγμές θ' αρπάξεις,
να βρεις τα ουράνια ορθάνοιχτα,
να μπεις και να πετάξεις.
Φυσάει Θεός,
φυσάει θεριός,
τις θάλασσες στεγνώνει...
Σ' αυτή την ξέρα,
πώς να ζήσει η μέρα,
γι' αυτό δεν ξημερώνει.
Κι αν τα σημεία ερμήνευσες,
η γνώση δε σε σώνει,
ένα αδέξιο παρελθόν
σε πνίγει, σε θυμώνει.
==============================================================
Μυστικά και ήσυχα
Όπως μυστικά και ήσυχα
οι βροχές μιλούν στα πέλαγα,
να 'μουν προσευχή, να ημέρευα
της ζωής σου τα ανήσυχα.
Για άλλη μια φορά σε βρίσκω μάτια μου,
βγαίνεις απ' τον καθρέφτη,
κι απ' το κελί μου με τραβάς...
Για άλλη μια φορά σε βρίσκω μάτια μου,
βγαίνεις απ' τον καθρέφτη,
και πέφτεις και μαζεύεις τα κομμάτια μου.
Και μπροστά στο τέλος το άγιο,
θα φυλάω ένα πέρασμα,
στων αιώνων το συγκέρασμα,
να σε συναντήσω κι αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου