0,376 - στιγμή

Είχε περαστεί στο λαιμό της λαχτάρας
η ζεύγλα.
Γραμμές χαράζονταν στο μπράτσο τ’ ουρανού
Ξυραφιές περνούσαν οι εξατμισμένες στιγμές
Κρυστάλλινες δακτυλήθρες χρόνου
και επαναλαμβανόμενου ολέθρου
καβάλαγαν τα σύννεφα πισωκάπουλα

Χαμογέλασε βιαστικά
για να προλάβει,
την άλλη στιγμή την ανελέητη
που ερχόταν κουτσαίνοντας
να μπει στη γραμμή
της μακράς διαδοχής

Δεν ζούμε με τις μέρες, τις βδομάδες, τα χρόνια
με μικρές διάτρητες στιγμές ζούμε.