Τα τραγούδια του δίσκου
Βίκυ Μοσχολιού
1. Είμαστε μεις
2. Ξενύχτησα στην πόρτα σου
3. Κλείσ’ το ραδιόφωνο
4. Άλλη μια μέρα
5. Πι-πι το παπί (συμμετέχει παιδική χορωδία)
6. Είμαστε μεις (Ορχηστρικό)
Δήμητρα Γαλάνη
7. Τα γαλάζια σου γράμματα
8. Τι να σου χαρίσω
9. Σύρε γιε μου στην Αθήνα
10. Θλιμμένα χαμόγελα
11. Καληνύχτα σας
12. Τα γαλάζια σου γράμματα (Ορχηστρικό)
Είμαστε εμείς
Είμαστε εμείς κομμένα λούλουδα κάποιου πικρού Απρίλη
είμαστε εμείς στο γέρμα σύννεφα στεγνά χωρίς βροχή
και με της πίκρας το χαμόγελο στα χείλη
είμαστε εμείς κι από τη φτώχεια πιο φτωχοί.
Είμαστε εμείς ήλιος π' αρνήθηκε να πάει ξανά στη Δύση
είμαστε εμείς σαν κάτι πράγματα φτηνά χωρίς ψυχή
κι όπου πηγαίνουμε οι πόρτες έχουν κλείσει
είμαστε εμείς κι από τη φτώχεια πιο φτωχοί.
Ξενύχτησα στην πόρτα σου
Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
Εδώ είναι πλούσιοι και φτωχοί
Άνθρωποι κι ανθρωπάκια
Εδώ είν’ ο ήλιος κι η βροχή
Αγάπες και φαρμάκια
Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
Είν’ η ζωή μια φυλακή
Και γύρω-γύρω τοίχοι
Είναι του πόνου η μουσική
Της μοναξιάς οι στίχοι
Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
Εδώ είναι πλούσιοι και φτωχοί
Άνθρωποι κι ανθρωπάκια
Εδώ είν’ ο ήλιος κι η βροχή
Αγάπες και φαρμάκια
Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
κλεισ’ το ραδιόφωνο
Κάθε μέρα αλλάζουνε τα σύνορα
Σφάζονται στους δρόμους οι ανθρώποι
Δες στο Ισραήλ και τα περίχωρα
Κι ύστερα σου λένε Άγιοι Τόποι
Πέρα στη Χιλή τα δάση εκάψανε
Κάνανε λέει τα δένδρα συγκεντρώσεις
Κι αν θα γράψεις κάτι για τον τόπο σου
Κάποτε ακριβά θα το πληρώσεις
Σε παρακαλώ κλεισ’ το ραδιόφωνο
Σφάζουν σαν μαχαίρι οι ειδήσεις
Χίλια σωματεία χίλιοι σύλλογοι
Τα συνθήματα έρχονται και πάνε
συνομιλητές παλιοί δωσίλογοι
Για δημοκρατία σου μιλάνε
Όλοι τους αυτοί σκληροί κι αδίστακτοι
Βράζουνε στο ίδιο το καζάνι
Και για του καθένα τα συμφέροντα
Καίνε του κοσμάκη το λιβάνι
Άλλη μια μέρα
Άλλη μια μέρα όπου να’ναι θα περάσει
Και στη ζωστήρα τελευταία χαρακιά
Είπα στη μάνα μου τα λόγια να σωπάσει
Για να μη γίνουμε από χίλια δυο χωριά
Άλλη μια μέρα όπου να’ναι θα περάσει
Και στη ζωστήρα τελευταία
Άλλη μια μέρα μακριά σου καλέ
Άλλη μια μέρα και γεια σου καημέ
Άλλη μια μέρα και η χτένα θα τελειώσει
Κι όταν γυρίσεις θα βουίξει η γειτονιά
Είπα στη μάνα μου πως δεν θα μου γλιτώσει
Που δεν σε θέλει και μου κάνει προξενιά
Άλλη μια μέρα και η χτένα θα τελειώσει
Κι όταν γυρίσεις θα βουίξει η γειτονιά
Άλλη μια μέρα μακριά σου καλέ
Άλλη μια μέρα και γεια σου καημέ
Πα πι πι το παπί
Στη πρώτη τάξη στο σχολειό
Σε κάποιο κτίριο παλιό
Σε κάθε μάθημά μας
Μας λέγανε πολλές φορές
Πως έχει η ζωή χαρές
Κι είναι η ζωή μπροστά μας
- Πα πι πι το παπί
Κανείς δεν ήρθε να μας πει
Πως για να δεις μια προκοπή
Να την ξεγράψεις την ντροπή
- Και νι νι το νινί
Να κάνεις λένε υπομονή
Να μην υψώνεις τη φωνή
Γιατί θυμώνουν οι τρανοί
Στη πρώτη στο Δημοτικό
Το μάθαμε το μυστικό
Που μια φορά μαθαίνεις
Πως του εργάτη το παιδί
Κι αυτός εργάτης θα γενεί
Το θες ή δεν το θέλεις
Τα γαλάζια σου γράμματα
Τα γαλάζια σου γράμματα
κάθομαι και διαβάζω
και με παίρνουν χαράματα
καθώς πίσω κοιτάζω
Τα γαλάζια σου γράμματα
τρυφερές αναμνήσεις
να μου λες χίλια πράματα
μα δε λες αν γυρίσεις
Μια ζωή περιμένω
μα δε γίνονται θάματα
μια ζωή σ' ανασταίνω
στα γαλάζια σου γράμματα
Τα γαλάζια σου γράμματα
μαχαιριά κάθε λέξη
και με πιάνουν τα κλάματα
σε ρωτώ τι έχω φταίξει
Τα γαλάζια σου γράμματα
τρυφερές αναμνήσεις
να μου λες χίλια πράματα
μα δε λες αν γυρίσεις
Μια ζωή περιμένω
μα δε γίνονται θάματα
μια ζωή σ' ανασταίνω
στα γαλάζια σου γράμματα
Τι να σου χαρίσω
Τι να σου χαρίσω
όπως το΄χουν κάνει το φεγγάρι Ρώσσοι Αμερικάνοι
τί να σου μιλήσω να σου πώ για μένα
είν΄τα λόγια χιλιοειπωμένα
Αχ μην ακούς πια του καθένα τη ψευτιά
μη δίνεις βάση σ΄όλα εκείνα που σου λένε
κανείς για σένα δεν θα πέσει στη φωτιά
εγώ θα σβήσω τους καημούς σου
που σε καίνε
Χάθηκαν οι κήποι
πού να βρείς λουλούδια
δεν μιλάν για αγάπη τα τραγούδια
κι από πού να κόψω τώρα να σου στείλω
γίνανε τα δάση Τίμιο ξύλο
Αχ μην ακούς πια του καθένα την ψευτιά
μη δίνεις βάση σ΄όλα εκείνα που σου λένε
κανείς για σένα δεν θα πέσει στη φωτιά
εγώ θα σβήσω τους καημούς σου
που σε καίνε
Σύρε γιε μου στην Αθήνα
Μη λες παλιόλογα μη φτύνεις καταγής
Και στους μεγάλους να μην κάνεις υποδείξεις
Σε ό,τι λένε πάντα να’σαι συνεπής
Να τους πιστεύεις μη γυρεύεις αποδείξεις
Σύρε γιε μου στην Αθήνα
Σύρε κι όλα αυτά αν κάνεις
Θα ξεχάσεις τι’ναι πείνα
Θα μου γίνεις πεχλιβάνης
Μη θες περισσότερα μην είσαι αναιδής
Και πάνω απ’ όλα να μιλάς χαμηλοφώνως
Κι αν γίνει έγκλημα μπροστά σου και το δεις
Σκέψου καλά πριν πεις ποιος είναι ο δολοφόνος
θλιμμένα χαμόγελα
Στο καθρέφτη θλιμμένα χαμόγελα
Που τα στέλνω εγώ σε μένα
Παν τα χρόνια μου φύγαν ανώφελα
Παν τα χρόνια μου φύγαν χαμένα
Σαν με κοιτά και τον κοιτώ
Βλέπω την ερημιά μου
Αλλά με κάνει και ξεχνώ
Λίγο τη μοναξιά μου
Θα στερέψει όπου πά’ναι το καντήλι
Λιγοστεύει όσο πάει η ζωή μου
Στον καθρέφτη φιλώντας τα χείλη μου
Αυτό θα’ναι το στερνό το φιλί μου
Καληνύχτα σας
Τώρα που φάγατε καλά
Απλώστε την αρίδα
Στ’αλήθεια τι ευχάριστο
Να έχεις ό,τι θες
Διαβάστε τα κοινωνικά
Απ’ την εφημερίδα
Μα προσοχή μην βλέπετε
Την πρώτη τη σελίδα
Λέει πως κοιμούνται άνθρωποι
Ακόμα σε σκηνές
Αλλά μην ανησυχείτε
Κάνει κρύο σκεπαστείτε
Σκεπαστείτε κοιμηθείτε
Καληνύχτα σας
Τώρα που μάθατε καλά
Στον κόσμο τι αξίζει
Σε λόγια συνηθίσατε
Γλυκά που σας μιλάν
Μα εμένα το τραγούδι μου
Την ανθρωπιά σας βρίζει
Κι αν σας χαλά η διάθεση
Αυτό μη σας φοβίζει
Τέτοια τραγούδια ευτυχώς
Τρία λεπτά κρατάν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου