η Ελενη των ποιητών

Εἶναι σκιὰ
ἑνὸς ἄστρου ποὺ φλέγεται
τῆς λεμονιᾶς τὸ ἄρωμα Λευκή.
Χρόνια τοῦ ἔαρος
ὢ χρόνια καπνισμένα κι ὁ οὐρανὸς ἀλήτευε στυφός.
Ἐλευθερώσετε τὸν ὕπνο γιὰ τὴν ὡραιότητα
στὸ ἄλλο βράδυ πάνω σὲ φύλλα
τὰ νεαρά μου ὀστᾶ.