Ελλάδα μας γλυκειά

Ελλάδα μας γλυκειά
τρισδοξασμένη εσύ,
που ήσουν τίποτε στη γη,
σαν ήλθε όμως η στιγμή
πετάχτηκες ορθή.


Με χρόνια, με καιρούς
ζωσμένη το σπαθί
εσκόρπισες το άγιο φως
εκεί που σκλάβος αδελφός
επρόσμενε σκυφτός.


Μα πέρα στη σκλαβιά
στον ξενικό ζυγό
στενάζουν κι άλλα σου παιδιά
και καρτερούνε λευτεριά
Ελλάδα μας γλυκειά.