Θάναι ψέμματα αν πω ότι προσπάθησα, συλλογίστηκε ο καταραμένος. Ένα ψέμμα όμως – τι είναι ακόμα το ψέμμα. Η αλήθεια είναι ότι η αλλαξιά του εαυτού μου ήταν απότομη και Πα- ρο- δι- κή. Όταν σκέφτομαι είμαι ευτυχισμένος. Και αυτό το πέτυχα. Έχετε περπατήσει ποτέ σε πάρκο ξημέρωμα Χριστούγεννα; Δεν έχετε περπατήσει ποτέ σε πάρκο τα Χριστούγεννα. Η μόνη ευχάριστη διαπίστωση: όλα είναι κλειστά.
Εννοώ κλειστά. Και μένα που μ’ αρέσουν οι υποκλίσεις και τα τερτίπια, χαμογελώ στον εαυτό μου στην πόρτα μιας κρυστάλλινης βιτρίνας κρεοπωλείου. Γιατί τα έχουν στο αίμα τους την πρωτοτυπία, και ο κόσμος είναι χαρούμενος τις παραμονές… Εμένα μ’ αρέσει να προσκυνώ. Δε τα βάζω με κανένα. Αγαπώ τους τυράννους και θέλω να γεννώ παίδια στις χαρές των γιορτάδων. Όμως η μουσική – με τραυμάτισε σαν την ομίχλη. Δεν αντέχω άλλες συγνώμες κατά του ειδώλου – κατά της συγνώμης. Στήθηκα στην απάθεια παθαίνοντας. Χωρίς σκόνη. Πέρασα μέσα απ’ το βουνό με αισθήσεις. (συγχωρέστε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου