Ὢ τὸ βαθύ μας τὸ κρυφό

Ὢ τὸ βαθύ μας τὸ κρυφὸ
ποὺ τὄμαθαν τἀηδόνια
κι ἀκοῦς, τὸ τραγουδοῦν
ὁλονυχτὶς στὰ κλώνια.

Μία θλιβερὴ παρηγοριὰ
σταλάζουνε τἀστέρια
ποὺ τρέμουν στὴ θολὴ νυχτιὰ
σὰν ἀχνοκέρια.

Στὰ φύλλα ἕνα παράπονο
περνάει τὸ ἀγέρι·
ὢ τὰ θλιμμένα πνέματα
ποὺ κλαῖν στὰ ἔρμα μέρη!

Γιατί μὲ ζώνουν τρέμουλα
τἀχνά σου χέρια;
ὢ ἡ θλιβερὴ παρηγοριὰ
ποὺ τάζουνε τἀστέρια,

ὢ τὸ βαθύ μας μυστικὸ
ποὺ τὄμαθαν τἀηδόνια
κι ἀκοῦς, τὸ τραγουδοῦν
ὁλονυχτὶς στὰ κλώνια!