Ατιτλα

Ἄρρητα μυστικὰ
συμπιέζουν τὴν καταπακτή μου

Μόλις ποὺ διακρίνεις:

Τὴ λύπη κόλουρη στὴ γωνιά της
Τὴν πικρία ἀπὸ μώλωπες κατάστικτη
Τὴν ἀπόγνωση σὲ αἰώρα λικνιζόμενη

Καὶ κάπου στὸ βάθος τοῦ κελλιοῦ μου
Μιὰν ἀχλὺ ἀχράντων μυστηρίων
Πορφύρας καὶ βύσσου

--------------------------------------------------------------------------------

Ξεκλείδωσε ἐκεῖνο τὸ πορτάκι
Οἱ τοῖχοι του χονδροκόκκινο
Πομπηϊανὸ ξεφλουδισμένο

Δὲν εἶναι αἷμα
Μόνον ἡ ἀγάπη ποὺ πέτρωσε