Ατιτλα

Εὐρύσπλαχνη τράπεζα μέσα μου
Κόκκινο κρασί μαρμαρωμένο

--------------------------------------------------------------------------------

Τὸ ὄρνιο ποὺ μοῦ τρώει τὰ σπλάχνα

Ξαπόστασε γιὰ λίγο

Ἔλεγξε ἕνα γύρω τὴν ἐπικράτειά του

Ἐξοστρακίζοντας
τοὺς πειναλέους ἀντιπάλους

Κι ἐφόρμησε βολίδα

Κατὰ τὴ μεριὰ ποὺ χάσκει

ὀρθάνοιχτη ἡ πληγή

--------------------------------------------------------------------------------

Πότε θ᾿ ἀδειάσουμε

τὴ στέρνα;

Τὸ νερὸ παλιό

Ὅσο καὶ ἡ μνήμη

--------------------------------------------------------------------------------