Μαντινάδα γιὰ τὸ γαμπρό

(Γαμπρὲ) νὰ τήνε χαίρεσαι
τὴ νέα ποὺ ἐπῆρες
γιατὶ ἀπ᾿ οὖλα τὰ καλὰ
τὴν προίκισαν οἱ μοῖρες.

Εὐχαριστῶ τὸν Κύριο
καὶ τοῦ φιλῶ τὸ χέρι
γιὰ τέτοια νύφη καὶ γαμπρὸ
καὶ τέτοιοι συμπεθέροι.

Γαμπρέ μας, κρῖνε τοῦ μπαξὲ
ψηλό μας κυπαρίσσι
νὰ τὰ χαρεῖς τὰ μάτια σου
ποὺ διάλεξαν τὴ νύφη.

(Γαμπρὲ) μιὰ χάρη σοῦ ζητῶ
θέλω νὰ μοῦ τὴν κάμεις
τὸ ρόδο ποὺ σοῦ δώσαμε
νὰ μὴ μᾶς τὸ μαράνεις.

Γιατὶ ἐμεῖς τὴν εἴχαμε
σὰν ἄνθος στὸ ποτήρι
καὶ τώρα σοῦ τὴ δίνουμε,
χαλάλι σου ἂς γίνει.

(Γαμπρέ), τήνε (νύφη) μας,
νὰ μὴν τήνε μαλώνεις
νὰ τὴν ταΐζεις ζάχαρη
καὶ νὰ τὴν καμαρώνεις.

(Γαμπρέ), τὴν (νύφη) ν᾿ ἀγαπᾷς
νὰ μὴ τήνε μαλώνεις
σὰν τὸ σγουρὸ βασιλικὸ
νὰ τήνε καμαρώνεις.

(Γαμπρὲ) ἐμπρὸς στὴν ἐκκλησιὰ
καὶ στάσου στὸ στασίδι
ἀπόψε στὴν ἀγκάλη σου
θὰ ἔχεις μουσαφίρη.

Ἀπόψε μας τὸν πήρανε
τὸν πολυέλαιό μας
ποὺ ἄναβε καὶ στόλιζε
ὅλο τὸ σπιτικό μας.

Σὲ σένα πρέπει νὰ πατεῖς
σὲ ζυγιασμένο χῶμα
νὰ σειέται νὰ λυγίζεται
τὸ ὄμορφό σου σῶμα.

Ν᾿ ἀρχίσω ἀπὸ τὴν κεφαλὴ
νὰ πῶ γιὰ τὰ μαλλιά σου
νὰ πῶ καὶ γιὰ τὸ μπόι σου
καὶ τὴν κορμοστασιά σου.

Σὰν ἀητὸς πετᾷς ψηλά,
καλὰ μαντάτα στέλνεις,
σὰν ἄγγελος πατεῖς στὴ γῆ
κι ὡραῖα χαμπέρια φέρνεις.

Λεβέντης εἶσαι μάτια μου
λεβέντικα χορεύεις
λεβέντικα πατεῖς στὴ γῆ
καὶ κουρνιαχτό δὲ σέρνεις.

Γαμπρὲ βλαστάρι ὄμορφο
βέργ᾿ ἀπὸ κυπαρίσσι
ἡ νύφη μας νὰ σ᾿ ἀγαπᾷ
σὲ ὅλη της τὴ ζήση.

Γαμπρέ μας νὰ τὰ χαίρεσαι
τὰ ὄμορφά της κάλλη
ὁποῦ δὲν ξαναεἴδαμε
νὰ τά ῾χει καμιὰ ἄλλη.

Ψηλὲ λιγνέ μου τσελεμπῆ,
τῆς Πόλης παλληκάρι
λάμπουν σου τὰ ματόφρυδα
σὰν ἥλιος, σὰν φεγγάρι.

Δὲν εἶναι μόνη τύχη σου
ποὺ νύφη καλὴ λαμβάνεις
συνάμα καὶ πεθερικά,
ἀρχοντικὰ θὰ κάνεις.

Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν καὶ πρόσεχε
τὴν συμπεριφορά σου
σκῦψε τώρα καὶ φίλησε
τὴ χεῖρα τῆς πεθερᾶς σου.