Πέρασε κι’ έσβυσε

Πέρασε κι’ έσβυσε το χτες και πάει με τ’ άλλα τα σβυστά.
Kι’ εξέφτυσε το σήμερα σα ρόδο απάνω στο κλωνί.
Tο αύριο, το μεθαύριο, μοιάζουνε βλέφαρα κλειστά
που των ματιών δε ξαίρομε μαύρο το χρώμα γιά ουρανί.