φυγε

Ὤ, φύγε μακριά μου
μακριὰ ὅσο μπορεῖ
κι᾿ ἂν σ᾿ ἀναζητήση θλιμμένη ἡ ματιά μου
ὀνείρου ποὺ ἐσβήστη τὰ χνάρια νὰ βρῆ.

Στιγμὴ πιὰ σιμά μου
μὴ μένεις. Ὠιμὲ
οὔτ᾿ ἕνα λουλούδι χλωρὸ στὴν καρδιά μου
κι᾿ ἂν σὺ πλανευτῆς θὰ πλανέψης κ᾿ ἐμέ.

Καὶ πιότερο ἐμένα
τρελλὴ ᾿ναι ἡ καρδιά.
Μοῦ τὸ ᾿παν τὰ μάτια σου τὰ φοβισμένα,
θυμᾶμαι, τὴν πρώτη στὸν κῆπο βραδιά.


συλλογή: Ξεφάντωμα