Βαρια καρδια

Πῶς μὲ κυττᾶς ἔτσι γλυκά, νέο μου ἀνθάκι χαρωπό!
Δείχνεις ὅλες τὶς χάρες σου σὲ μὲ καὶ δὲ φοβᾶσαι;
Ἄχ! ἔχω τὴν καρδιὰ βαριά... μὰ δὲ θὰ σοῦ τὸ πῶ
γιατί, κάλλιο ἀσυλλόγιστο κι᾿ εὐτυχισμένο νἆσαι.

Πῶς μὲ κυττᾶς ἔτσι γλυκά... σύ, τόσο νέο καὶ χαρωπό;
Τρέμει ἡ καρδιά μου μία στιγμὴ σὰν κάτι νὰ προσμένω...
Ἀλλοί! ἔχω βάρος στὴν καρδιά. Μὰ δὲ θὰ σοῦ τὸ πῶ
γιατί, κάλλιο ἀσυλλόγιστο νἆσαι κ᾿ εὐτυχισμένο.

Μὲ τρώει ἡ ἔγνοια νὰ σταθῶ κοντά σου μία στιγμούλα
καὶ τὴν καρδιά μου στὴ γλυκιά σου μυρωδιὰ νὰ λούσω.
Μὲ καίει ὁ πόθος, σκύβοντας πάνω σου σὰ βεργούλα
τοῦ φράχτη, τὸν τρελλὸ παλμὸ τῆς νειάς σου ζωῆς ν᾿ ἀκούσω.

Τολμῶ τ᾿ ἄσωτα χέρια μου κάποια στιγμὴ ν᾿ ἁπλώσω
τὰ θελκτικά σου χρώματα στὴν ὄψη σου ν᾿ ἀγγίσω
μὰ κάτι, σὰ νὰ μὴ μπορῶ κεῖ ποὺ εἶσαι νὰ σὲ σώσω
κάνει βαριὰ τὰ χέρια μου κάτω νὰ πέφτουν πίσω...

συλλογή: Ξεφάντωμα