Συνοικισμός

Αυτός
την είχε ονομάσει πουλί της μουσικής,
αυτή,
αίμα της πέτρας…
Μόνο την ώρα που το ψιθύρισε άκουσε το χτύπημα,
τη στιγμή που του το είπε,
ανάμεσα σε δυο μικρές κραυγές
ανάμεσα σʼ ένα μαχαίρι και μιαν Απόφαση-
                        πριν τους δοξάσουν τα ποιήματα
                         Και γίνουνε σίγουροι στόχοι…
Κι η πόρτα πάλι ξαναχτύπησε…
Κι όταν τον είδε που έφευγε, ακόμη δεν καταλάβαινε
τι είναι να ετοιμάζεται κανείς
από αιώνες
και να ξεχνάει τα χρόνια του στο κορμί του άλλου….

από την ομότιτλη ποιητική συλλογή