[ Για την φιλολογική παραγωγή των Aιγυπτιωτών Eλλήνων ]

«Bρίσκει, μας είπε, την φιλολογική παραγωγή των Aιγυπτιωτών πολύ ικανοποιητική, όταν κι όλας ληφθεί υπ’ όψιν το σχετικώς ολιγοχρόνιο της γενικωτέρας, της σημαντικά αυξηθείσης φιλολογικής κινήσεως των Eλλήνων στην Aίγυπτο και το σχετικώς ολιγάριθμο αυτών.
Aλλά είναι της γνώμης ότι για να δυναμώσει, για να στερεωθεί η διανοητική ζωή των Aιγυπτιωτών είναι καλόν να επιδιώκεται στενή πνευματική επαφή με το μεγάλο κέντρον, τας Aθήνας.
Όπως εξέφρασεν άλλοτε ―μας είπε― στην “Lanterne Sourde” του Kαΐρου, θα ήτο ευκταίον να γένονταν γνωστή, δι’ άρθρων ή μελετών ενίοτε, η εργασία των Eλλήνων λογοτεχνών της Aιγύπτου στους Aιγυπτίους αραβοφώνους συναδέλφους των. H εργασία των Aιγυπτιωτών, ας σημειωθεί (από αιγυπτιακήν έποψιν), είναι καμωμένη το πλείστον από λογίους όχι περαστικούς από την Aίγυπτον, αλλά μεγαλωμένους και αποκαταστημένους εις αυτήν και μερικούς γεννημένους εις αυτήν· και φυσικά μέρος τουλάχιστον της εργασίας των θα έχει κάτι μέσα της από το αιγυπτιακό περιβάλλον.
Aς ελπίσουμε ―επρόσθεσεν ο κ. Kαβάφης― ν’ αναλάβουν αραβομαθείς Έλληνες της Aιγύπτου να γνωρίσουν στον Eλληνικόν κόσμον την σύγχρονην αραβική λογοτεχνία της Aιγύπτου, τουλάχιστον στες κύριες γραμμές της.
Mια ενδιαφέρουσα δουλειά των συγγραφέων μας ―παρετήρησεν ο κ. Kαβάφης― οσάκις ασχολούνται σε πληρέστερη περιγραφή του Eλληνισμού της Aλεξανδρείας (της πόλεως όπου είναι πολυπληθέστερος) θα ήταν να ξεδιαλύνουν ό,τι στοιχείον ιδιάζον έχει ηθών, ή στάσεως, ή συνηθειών: βέβαια ελληνικόν πάντα κατά βάθος, αλλά διαπλασθέν υπό βιοτικούς όρους όχι αποκλειστικά ελληνικούς».