Ασημένια ταμπακιέρα
στο συρτάρι του πατέρα.
Τα σέρτικα θυμάμαι της Λαμίας,
το γαλανό καπνό της αποδημίας.
Ζωή μυστική, πού να πηγαίνεις;
Καρδιά νηστική, που δε χορταίνεις.
Δίπλα στο χρυσό ρολόι,
κεχριμπάρι κομπολόι.
Τις χάντρες του ακούω μία-μία,
στην κούπα του καφέ μια τρικυμία.
Καρδιά νηστική, που δε χορταίνεις,
ζωή μυστική, πού να πηγαίνεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου