Αν με ξεχάσεις

Ενα
θέλω να ξέρεις

Ξέρεις πως είναι αυτό :
κοιτάζω
το κρυστάλλινο φεγγάρι , το κόκκινο κλαδί
του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου ,
αγγίζω
πλάι στη φωτιά
την ατάραχη στάχτη
ή το ρυτιωμένο σώμα του ξύλου ,
κι όλα με φέρνουν σε σένα ,
λες κι ότι υπάρχει ,
αρώματα φως ,μέταλλα ,
είναι μικρά πλεούμενα που ταξιδεύουν
προς τα νησιά σου που με περιμένουν .

Ωστόσο
αν λίγο λίγο πάψεις πια να μ΄αγαπάς
θα πάψω κι εγώ να σ΄αγαπώ λίγο λίγο .

Κι αν ξαφνικά
με ξεχάσεις
μην ψάξεις να με βρεις,
θα σ΄έχω λησμονήσει .