Χρόνια τώρα προσπαθώ να καταλάβω τι είναι ποίηση. Πάντως χαρά δεν είναι. Για να γραφεί ένα ποίημα ακόμα και αισιόδοξο, πρέπει ο ποιητής να ανακαλύψει τον πόνο της ψυχής του. Αν θέλει να γράψει ένα τραγούδι, ναι μπορεί να το γράψει χαρούμενος. Αν θέλει να γράψει ένα ποίημα πρέπει να τρυγίσει, τον πόνο , την λύπη, το μαύρο, τά στοιχειά της φύσης, της ζωής του. Να λησμνήσει τους γύρως του για να γράψει για αυτούς. Να ενδυθεί τον κόσμο, να τον κάμει κόσμο του και να ζητήσει συγνώμη από τα αχ και τα επιφωνήματα των εγκάτων του.
Τι είναι ποίηση. Το σταυροδρόμι, που δυσκολεύει τις λέξεις. Το δικράνι με τους κοφτερούς δρόμους, που σαγηνεύει ακόμα και τις σειρήνες. Το φως και ο ήλιος της ψυχής, το άνοιγμα κι η χαραμαδα των πικραμένων.
Το σημείο της γλώσσας που παιδεύει την ζωή αλλά την ενισχύει και την θεριεύει. Είναι εκείνο το σημείο που αναφωνεί ο άγνωστος και άσημος δάσκαλος: Το είπε ο ποιητής, άρα είναι το αληθινό!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΒΕΝΕΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου