Ο Στρατώνας

Το φεγγάρι μπήκε στο στρατώνα
Ψαχούλεψε τις κουβέρτες των φαντάρων
Έπιασε ένα γυμνό χέρι
Κοιμήσου κοιμήσου

Κάποιος παραμιλάει
Κάποιος ροχαλίζει
Μια σκιά χειρονομεί στον μακρύ τοίχο
Πέρασε το τελευταίο τραμ – ησυχία

Μπορεί όλοι αυτοί
Να’ν’ αύριο πεθαμένοι
Μπορεί από τώρα κιόλας
Να’ναι πεθαμένοι

Ένας φαντάρος ξύπνησε
Κοιτάζει γύρω του με γυάλινα μάτια
Μια κλωστή αίμα
κρέμεται απ’ τα χείλη του φεγγαριού