η στέρνα

Μόνη και στην καρδιά της τόσο πλήθος
μόνη και στην καρδιά της τόσος μόχθος
και τόσος πόνος στάλα-στάλα μόνος
τα δίχτυα ρίχνοντας μακριά στον κόσμο
που ζει μ`ένα κυμάτισμα πικρό.

Σαν άνοιξε το κύμα απ`την αγκάλη
να`τανε στην αγκάλη να τελειώσει
να`τανε την αγάπη στ`ακρογιάλι
πριν σπάσει τη γραμμή του να μας δώσει
το κύμα ως έμεινε στην άμμο αφρός