Με τα κουρέλια των μαλλιών

Με τα κουρέλια των μαλλιών στους ώμουν -αχ, αφήστε την-
μισή κερί μισή φωτιά μια μάνα κλαίει -αφήστε την-
στις παγωμένες άδειες κάμαρες όπου γυρνάει αφήστε την!
Γιατί δεν είναι η μοίρα χήρα κανενός
κ' οι μάνες είναι για να κλαιν, οι άντρες για να παλεύουν
τα περιβόλια για ν' ανθούν των κοριτσιών οι κόρφοι
το αίμα για να ξοδεύεται, ο αφρός για να χτυπά
κ' η λευτεριά για ν' αστραφτογεννιέται αδιάκοπα!