στο τραπέζι με αποτσίγαρα.
Νομίζεις πως σβήνουν οι σκέψεις
στο τελευταίο ρούφηγμα.
Πλανεμένη νιότη που εξορίστηκε.
Δυσανάγνωστο το αύριο
γραμμένο στη μεμβράνη της ψευδαίσθησης .
Όνειρα αδιάκριτα θωπεύουν τις νύκτες.
Στην έδρα των δικαστών μαρτυρώ,
ενάγον και εναγόμενος.
Εκεί που ο δρόμος τελειώνει
άφησα την ελεημοσύνη.
Φανερώθηκε ο εαυτός μας στα θολωμένα τζάμια,
μάτια κλειστά, σώματα ανήμπορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου