Επινίκιο / Γιώτα Σταματάκου

Δεν ήταν συναίσθημα αυτό.
Ήταν η θητεία μου στα πάθη.
Παραμέρισα τους στηθόδεσμους
Και χίμηξα στους δεινούς λιμούς
Κατάματη
Κι ακάληπτη
Να έχω κάπου να φωλεύσω
Την εκτεθειμένη μου νιότη.

Τότε ήταν που είπες:
«Ή θα θρηνείς την υπεραξία μου
ή θα την ξεκοιλιάσεις.»

Δεν ήταν δίλλημα αυτό.
Ήταν συμπιεσμένο αίμα
που με ξεγελούσε καμιά φορά.
Το πίστευα για θάνατο
μα ήταν η υπεροχή μου