Γνώριζε δρομολόγια, σταθμούς, γκρίζα βαγόνια.
Γεμάτος προσμονή σε σταθμό μεθοριακό,
Ένα μαντήλι, ένα φιλί, ένα δάκρυ
κάποιας που αγάπησε πολύ
κι ο χρόνος τους χωρίζει.
Δρομολόγιο η ζωή του
με εισιτήριο ληγμένο στη τσέπη.
Χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς αλλαγές.
Παράλληλες γραμμές εσύ κι εγώ.
Στις αποβάθρες ξεχασμένη η αγάπη.
Το σφύριγμα των συρμών μουσική μελαγχολική
σαν χωρισμός, σαν τρένο,
σαν δρομολόγιο σε σταθμό λησμονημένο.
Ο ΑΝΑΣΤΡΟΦΟΣ ΧΡΟΝΟΣ...ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφή