Εν μέσω αλαλαζόντων: Το 1991 εκδίδεται η Ποιητική Συλλογή του Γεωργίου Στογιαννίδη "εν μέσω αλαλαζόντων" (πέντε ποιήματα)

Απελευθέρωση

Δεξιότερα ή αριστερότερα
δεν έχει καμιά σημασία.
Βάδιζε όπως ο κάβουρας
αποφεύγοντας τις κακοτοπιές.
(Άλλωστε η συντέλεια του κόσμου αργούσε.)
Μπορούσε να σήπεται συνεχώς
μηρυκάζοντας λέξεις.
Δεν είχε άλλωστε βλέψεις.
Όμως το σκουλήκι είναι σκουλήκι
κι όσο το θυμάσαι πληγώνει.

Έσπρωξε το σημείο ανασχέσεως
και βρέθηκε έξω.

Μέσα στο ρολογάδικο

Άκουσε το χρόνο σαν μια απειλή
να σημαίνει μέσα του
                          και τρομαγμένος
βάλθηκε να σημαίνει το σήμα κινδύνου
ξεσηκώνοντας όλα τα ρολόγια
μέσα στο ρολογάδικο.


Ο έκπτωτος άγγελος


Το ελικόπτερο κατεβαίνοντας
τάραξε τον ύπνο του έκπτωτου άγγελου.

Άδειασε ο ουρανός
κι είδα τότε τον άγγελο
γυμνό
         σε μιαν άκρη να κλαίει.


Τα καρφιά
Απ΄τον φεγγίτη
η νύχτα έπεφτε άδεια
ενώ περίμενε να ξημερώσει.

Μονάχα μέσα
-πολύ μέσα-
άκουγε την Άννα να τραγουδά
κι οι φονιάδες του ύπνου αραίωναν.
Θυμήθηκε τότε
εκείνη την άδεια «μετά δημοσίων θεαμάτων»
κι άρχισε να ψάχνει τις τσέπες του.

Έβγαλε μια φούχτα καρφιά...

Εξευτελισμός

Στην αρχή ήταν λέξεις
(σκόρπιες, ανυπάκουες, άτακτες
δίχως νόημα).
Είπε να τα παρατήσει.
Όμως με την επιμονή τον καιρό
άλλαξαν.
Τώρα κάνουν τα θελήματά του
φιλούν το χέρι του, λένε «ναι»
τολμά να παίξει κι αυτό το κεφάλι του
ακόμη.

Θεέ μου τι εξευτελισμός...