Ξημερώνει με ήχους από άλλη εποχή
μα η ψυχή εδώ, τώρα πια δεν ταξιδεύει.
Μονάχη αγναντεύει τον ορίζοντα
ζηλεύοντας όσα δεν έκανε.
Πέρα απ’ το παράθυρο
απλώνονται τ’ αρώματα της μέρας,
είναι η ίδια η ζωή
σε καλεί να συνεχίσεις
όσα δεν τέλειωσες,
σε καλεί να προλάβεις
όσα δεν είχαν χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου