στο άδειο σπίτι

Από τότε που η ηλικία

της πήρε το σώμα

κοιμάται επάνω

στο δωμάτιο των αγγέλων

Όσο κι αν χτυπάει ο χρόνος

το ξεβαμμένο παράθυρο

δεν ανοίγει.

Είναι που δεν μπορεί να φιλέψει δροσιά,

είναι που χύθηκε το άρωμα απ’ τα χέρια

κι αφίλευτος μαραίνεται ο χρόνος.

Ονειρεύεται η νοσταλγία

μέσα απ’ τους θόλους 

των μοναρχικών βλεφάρων της

σαν Θεία Ευχαριστία

που πέρασε

μια αθάνατη ώρα

μέσα στο άδειο

κι εκεί έχτισε το σπιτικό της.