Ποιος άραγε ξέρει

Δεν μπόρεσα να διατηρήσω τη μορφή σου
έτσι όπως στάθηκε για μια στιγμή στα μάτια μου
κι ύστερα χάθηκε, γίνηκε χίλιες μικρές υποσχέσεις,
δάκρυα της άνοιξης και θρήνοι της βαρυχειμωνιάς.
Μπορεί να ήσουν μια πολιτεία, ένα σπίτι ολομόναχο,
μια πυρκαγιά,
τα βήματα ενός αλήτη στο δρόμο, η βροχή... Μπορεί
να ήσουν
και μια γυναίκα, μια συγκεκριμένη γυναίκα που πέρασε
γεμίζοντας μια χειμωνιάτικη νύχτα.