Νυχτερινά Υστερόγραφα (απόσπασμα)

Τα μάτια σου επισκέφτηκαν στιγμές αναμονής
Από το στόμα σου ζεστό, στάζει το μεσημέρι.
Καρπός που ωρίμασε κερνά στα χείλη που ποθούσαν
Τη λέξη που δεν έλεγες και μαντική κρατούσες...
Τις ώρες θέλεις που ποθείς, στ' όνειρο να κρατήσεις.
Διπλή χαρά που σ' έκανε να σκέφτεσαι όπως τότες...
Φθαρτή ομορφιά που ανέθρεψε το σπόρο της αγάπης
Περνά όπως ρίγος πυρετού στα φλογισμένα χέρια.
Στον ίσκιο της υπομονής στέκει βουβή λαχτάρα,
Η δίψα που έχω να μου πεις της αγωνίας το λόγο.