From her to eternity (ή από την αιωνιότητα στη σιωπή)

…επρόκειτο για σκέψεις
επινοημένες να μετανοήσουν
πράγματα
που κάποτε υπήρξαν
ή που ποτέ δεν υπήρξαν
που αιφνιδίως πέρασαν
ή που ποτέ δεν πέρασαν
συγκαλυμμένα κάτω από
μια επείγουσα και
επιτακτική σιωπή:
(έτη μετά από την τραγική κραυγή
του Εδουάρδου Μουνχ)
τη σιωπή που θα σπάσει την λέξη
την εικόνα της λέξης
που θα τσαλαπατηθεί επιτέλους
κάτω από το βάρος-στιλέτο
των τακουνιών της
καθώς η μέρα θα πηγαίνει
αδιάλειπτα μια μέρα πίσω
δυο ερυθρές κόρες ματιών
κόρες υπέρυθρες
θα εξαπλώσουν το σώμα
της εσώτερής μου νύχτας
στο ποτισμένο γρασίδι
των μαλλιών σου
κερνώντας cherry λικέρ
-αμετανόητη Ματίλντι Ντουκάς-
στην τραγική σιωπή του Εδουάρδου
σιωπή βάναυση
υπέρογκη και διασυμπαντική
γυρνώντας στην πρότερη σκέψη
μετανοώντας πράγματα
που δεν υπήρξαν
κοινωνώντας
τα κόκκινά σου νύχια
σ’ αυτήν εδώ μας τη συνάντηση
-στην Givitas Dei-
του επιτροπικού μας θανάτου
κρυμμένοι πίσω από λέξεις
όλο σιωπή/ σβησμένη σιωπή
οι μικρές σου γάμπες βυθίζονται
-στο χώμα για παράδειγμα-
κι εγώ ως χρόνος
φορώντας το blue-black μαγιό μου
κατεβαίνω στον Θερμαϊκό
να καταγράψω την σιωπή
ενός τρίσεκτου έτους
ενώ τα σήμαντρα και οι κραυγές
συνεχίζουν να σιωπούν
οι λέξεις δυο τρεις κάθε μέρα
περισσότερες τη νύχτα
τα παιδιά και οι γλάροι σιωπούν
η α ν ά γ κ η• κυρίως αυτή
πολύ σείω-πει για το τίποτα_
[ας μην βλαστημούμε τη σιωπή- θα μπορούσα να ‘χα πεθάνει εδώ-
μα εγώ συνεχίζω κόλαση οικοδομώ- τα μαλλιά ασπρίζουνε- τα χείλη βρεμένα από γάλα μαύρο μητρικό- έτσι συμβαίνει-η σιωπή αντικαθιστά την ανάγκη]
( σείω το Π κάποτε θα πει: ΠΟΤΕ ξανά!)